Een aantal maanden volg ik de familie Smeets : @jeroen, @antjemaria en hun dochters Madelief en Maud. Ofterwijl JAMM.
Bij de oudste dochter is toen ze 5 jaar was hersentumor geconstateerd en eind 2010 heeft ze weer 7 weken in het ziekenhuis gelegen.
Zowel Jeroen als Antjemaria twitter(d)en veelvuldig over hun zorgen, verwachtingen maar ook angsten, geluksmomenten en veranderende toekomst.
Na de laatste ziekenhuisopname meldde Madelief niet meer geopereerd te willen worden. WAUW, een meisje van 10. Wier wens door haar ouders gerespecteerd werd, wat een respect en kracht.
En na een stormachtige dag braken vorige week de zonnestralen door en is Madelief naar het licht gegaan.
Ook in de dagen daarna hield het stel via twitter al hun volgers op de hoogte van moeite hebben met het vinden van de juiste woorden voor op de rouwkaart, hun waardering voor en wens tot ondersteuning van de cliniclowns, tot en met het schilderen van madeliefjes op de kist.
Deze afgelopen maanden hebben mij geleerd dat een woord van troost, een DM van medeleven, een kaart voor ondersteuning en een boekje om te rouwen het verdriet niet wegneemt maar wel wat leefbaarder maakt. De kracht van aandacht zoals AM het noemt. Maar ook door je kwetsbaar op te stellen geef je je omgeving de opening om te reageren.
Thanx voor deze wijze levensles !
En zeker ook #nuisnu want misschien wordt straks nooit nu.
Twitter
LinkedIn