Toen ik nog honden had en elke dag anderhalf uur door de bossen dwaalde had ik de eerste drie kwartier nodig om ‘los te laten’. Wat er zakelijk liep, wat ik nog moest doen, in welk stadium de diverse projecten waren etc.”
Daarna, bij het ontbreken van actie verlangende prikkels kwam de echte geestelijke ontspanning.
Daar volgden de ideetjes, creatieve mogelijkheden en thema’s voor een nieuwsbrief elkaar ras op. Slim genoeg altijd pen en papier bij de hand.
Nu de doggies overleden zijn, zijn deze wandelingen, door weer en wind verleden tijd, je trekt er zonder noodzaak niet dagelijks op uit.
Inmiddels heb ik 2 andere ‘activiteiten’ gevonden die mij deze geestelijke ontspanning geven, de was strijken en grasmaaien.
Zitten en wachten op inspiratie werkt niet, door verplichte lichamelijke beweging wordt dit geestelijk brainstormen echter zomaar opgeroepen, met unieke resultaten tot gevolg….