Eigen Baas FNV Zelfstandigen april 2007

Ik verkoop aandacht.

Ze gruwt van de pen-met-opdruk en het obligate flesje wijn. Herma Goris (43) bedenkt en verkoopt originele relatiegeschenken. Doe desnoods iets kleins maar wel iets anders.

Waarom dit bedrijf?

Omdat je minstens eenmaal in je leven iets heel anders moet gaan doen. Het kwam zo: ik heb hts weg- en waterbouw gedaan en werkte bij een bedrijf in kunststof bouwproducten. Verjaardagen, geboortes, afscheid: als er een cadeau moest komen was ik ermee bezig. In korte tijd zeiden drie mensen tegen mij: daar moet je meer mee doen. Het bedrijf ging reorganiseren en dus zei ik: gooi mij er maar uit. Dat is nu vijf jaar geleden.

(Lach) Op het dieptepunt van de recessie begon ik uitgerekend een bedrijf in relatiegeschenken…! Maar het lukte. Ik zei tegen klanten : doe desnoods iets kleins, maar wel iets anders. Niet dat standaard flesje wijn dat in de kerst-tombola terecht komt. Een goed gekozen geschenk, een mooie slogan erbij en het raakt het hart van je relatie. Aandacht, dat verkoop ik.

En het ondernemerschap?

Had ik nooit over nagedacht. Maar ik doe de dingen graag zelf, dus dat past wel. Een ander doet het in mijn ogen toch vaak net niet goed genoeg. Ik pak bijvoorbeeld nog steeds alles zelf in… Dat kan niet zo blijven, dat weet ik wel. Met mijn bedrijf probeer ik elk jaar een grote stap te zetten. Daarbij betaal ik liever tien procent meer voor iets goeds, dan tien procent minder met dertig procent ellende. Voor de verzending heb ik inmiddels twee bedrijven gevonden waarin ik vertrouwen heb. Dus dat verpakken komt ook wel.

Geeft het voldoening?

Weet je, bij je eerste bestelling is alles kicken: de opdrachtbevestiging, de uitvoering, de verzending, de faktuur. Dat gaat er in de loop der tijd van af. Maar als ik achteraf hoor dat het goed geweest is of als ik een herhalingsopdracht binnen krijg, dan is het nog steeds kicken. Een vaste klantenkring is voor mij de bevestiging dat ik goed bezig ben.

Wat valt tegen?

Mijn kwaliteitsniveau ligt altijd hoger dan dat van de klant. Dat is mijn kracht. Maar ik heb er ook wel eens last van. Er zijn altijd dingen die je niet in de hand hebt en die toch effect hebben op hoe jouw product wordt ontvangen. Ik trek me dat soms nog te persoonlijk aan. Doe ik het wel goed genoeg? Ik hoef maar naar mijn klantenkring te kijken om te weten dat het niet reëel is. Maar toch blokkeert dat me soms. Daarom is het goed om andere zelfstandigen te ontmoeten. Iedereen heeft z’n demonen. Dat relativeert.

Over vijf jaar?

Dan ben ik nog een paar stappen verder met dit bedrijf. Ik wil er elk jaar toch wel 25 procent omzet bovenop. Niet eens voor het geld, maar omdat de groei erin moet blijven. Mijn man zegt wel eens dan gaat het een jaartje minder, so what.. Maar mijn bedrijf is geen bezigheidstherapie! Het enige dat ik niet wil is personeel.

Ooit nog iets anders?

Wie weet, ik heb wel eens gezegd ooit ga ik in de politiek. Maar een ding weet ik zeker: ik ga niet meer in loondienst. Mijn vrijheid wil ik niet meer kwijt. Werk en privé lopen nu helemaal door elkaar heen en dat vind ik heerlijk. Ik ben 24 uur per dag vrij en 24 uur per dag aan het werk. Onze kinderen zijn het huis uit, dus dat is geen probleem. En mijn partner vindt het geweldig, de breedte van zo’n eenmanszaak. Vaak praten we ’s avonds bij een wijntje ons werk door en geven elkaar over en weer adviezen.

Jouw beste advies?

Houdt vol! Laat je niet bij de eerste de beste tegenslag van je koers afbrengen. Als je geen fouten maakt, probeer je niet voldoende, blijf focussen.

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie